Sprookjesroute, rondwandeling Bad Breisig

De eerste sprookjesfiguren begroeten ons al vanaf de kleurrijke voorgevel, dan stappen we door de poort en beginnen aan de klim langs het kronkelige pad. Maar maak je geen zorgen, wie denkt er nog aan de inspanningen van de beklimming wanneer Repelsteeltje, Gelaarsde Kat, Sneeuwwitje of Roodkapje inzicht geven in hun verhalen. De prachtig vormgegeven motiefhuisjes inspireren de jonge wandelaars enorm en sporen hen aan om de rand van de helling te bestormen.

Bovenaan de afslag is er een rustplaats, het café voorziet de sprookjesonderzoekers van kleine lekkernijen, en er is bovendien een prachtig uitzicht op het Rijndal.

Na het verlaten van het sprookjesbos gaan we naar rechts en volgen het bospad in een boog door het prachtige hoge beukenbos. Bij de markante kruising in het bos, naast een beschilderde bank, gaan we linksaf.

Omzeilen van het sprookjesbos

Na de spoorwegonderdoorgang volgt u rechts de borden naar de Märchenweg. Ga nu een stukje bergop over de asfaltweg. Na een paar meter ziet u aan de rechterkant een oude Joodse begraafplaats. We volgen de weg tot we op aanwijzing van de borden linksaf het bos in gaan. Al snel komen we bij een kruispunt. We verlaten een kleurrijk bankje aan de linkerkant en lopen bergopwaarts een prachtig beukenbos in.

We verwonderen ons over de oude, knoestige beuken, waarvan de stammen fantasierijke vormen hebben aangenomen. Op dit punt ontmoeten de wandelaars van de omleidingsroute ook de normale route. Na een korte klim houden we rechts aan en kunnen nu gemakkelijker via serpentines omhoog.

Het inspannende deel van de wandeling is nu voorbij. Op dit punt kunt u kiezen voor een afkorting met een potentiële besparing van ca. 2 km. Deze loopt nu rechtdoor, iets verder de helling op en volgt dan het bosnatuurpad (Lokalweg 2) tot aan de parkeerplaats aan de rand van het bos. Daar komt de kortere weg weer bij de hoofdroute, niet ver van het landgoed Mönchsheide.

Als u de hele lus wilt lopen, gaat u rechtsaf het kruispad op. De Märchenweg volgt de loop van de Lokalweg 1 en brengt ons na 0,5 km bij een wildpark. Rechts van het pad begrenst een hek de uitgestrekte omheining. Met een beetje geduld kunnen we de rondtrekkende herten spotten, b.v. bij een van de goed zichtbare voederplaatsen. Het gebied wordt ook bevolkt door enkele moeflons.

Zelfs na het passeren van de wildbaan heeft verveling geen kans, want het bos presenteert zich op gevarieerde wijze. Boomlianen doen denken aan Tarzan, en in de juiste tijd van het jaar zorgen notenbomen of dichte braamstruiken voor vitaminerijke hapjes.

Onderweg opent zich een interessant inzicht in de geschiedenis van de aarde voor ons. De rotsen zijn mariene sedimenten van een oerzee en ongeveer 400 miljoen jaar oud (Devoon).

We volgen het sprookjespad over enkele richtingsveranderingen en winnen hoogte. Na 1,1 km en een laatste klim, bereiken we het plateau. Hier kunnen we even uitrusten bij een kruispunt met een bankje. Het sprookjesachtige pad leidt ons hier omhoog door gevarieerd bos: sparrenopstanden, hoog bos, bossige ondergroei en dan weer beheersbare passages - het bos geeft ons inzicht in de meest uiteenlopende vormen van groei.

We negeren enkele kruiswegen tot we uiteindelijk na 0,4 km bij een groot kruispunt in het bos aankomen. Een kastanjeboom en een verklarend bordje vertellen ons dat we vanaf hier ook het bosnatuurpad volgen. Andere interessante tekens omzomen het pad, dat ons naar de rand van het bos leidt. Nu schijnt het licht al aan de horizon, het komt binnen door het open landschap van de Mönchsheide. Ongeveer 200 m ervoor is er de "bostelefoon" en het klankbos. Niet alleen kinderen kunnen hier de verschillende akoestische eigenschappen van verschillende houtsoorten ontdekken. We bereiken het open gebied van de Mönchsheide. Rust!

Er is hier veel te zien. Links in de verte herkennen we het Brohltal. Dan zien we het landgoed Mönchsheide. Recht vooruit zien we in de verte het kasteel van Olbrück.

Aan de rechterkant van de open ruimte is een klein sportvliegveld, waar zweefvliegtuigen vaak worden gelanceerd met behulp van een lier. De meeste bergen en heuvels die we hier zien, zijn trouwens vulkanen van het Oost-Eifelvulkanisme.

We gaan linksaf en na ongeveer 150 m bereiken we de "Waldmuckibude". Er zijn hier schijven van verschillende boomsoorten. Het doel is om één, twee of drie schijven op te tillen als een dumbbell. Naast de fysieke compensatie voor het beenwerk van de wandeling, beseffen vooral de jongere medewandelaars dat houtsoorten sterk verschillen in hun gewicht. We wandelen verder en passeren al snel de afslag naar het nabijgelegen landgoed Mönchsheide, waar het restaurant en de biertuin u uitnodigen voor een welverdiende verfrissing.

Na een welverdiende pauze gaan we verder zuidwaarts langs de rand van het bos en na korte tijd bereiken we een parkeerplaats met een schuilhut. Hier komt de korte route weer bij de hoofdroute uit. Samen met de lokale paden 1 en 2 slaan we bij de bocht in de weg linksaf het bos in en genieten van de wandeling op de idyllische Förster-Steffens-Weg. We wandelen door het bos parallel aan de hoogte. Steeds weer zijn er nieuwe dingen te ontdekken, want het pad slingert wild romantisch langs de rand van de helling. Voor de aandachtige wandelaar valt hier in elk jaargetijde veel te ontdekken: zo staan er naast talrijke planten ook paddestoelen te wachten om ontdekt te worden. Al snel is er een kleine omweg naar rechts naar een uitzichtpunt met een bankje, slechts 50 m later brengt een kort zijpad ons terug naar het hoofdpad.

Het volgende uitkijkpunt met schuilhut is wat groter: het uitzicht op de Eifel is hier fabelachtig mooi. De vegetatie is een beetje veranderd. Er zijn nu veel dennen die graag op zandgrond groeien. Direct voor de uitkijkhut staat heide, die ook groeit op zure, voedselarme grond. Inderdaad, de ondergrond is hier veranderd. Als we goed naar onze omgeving kijken, zien we zand en veel kiezels. Ze zijn rond, wat betekent dat ze door stromend water zijn meegevoerd. Het zijn stenen die door de Rijn zijn afgezet. In de loop van de tijd is het Rijnse middelgebergte langzaam hoger komen te liggen en heeft de Rijn zich een steeds diepere weg gebaand. Zo is de diepe Rijnvallei ontstaan.

Een groot pad leidt ons naar een zendmast, dan dalen we af naar de volgende bezienswaardigheid: Hier op de "Hahn" bevond zich een oude Keltische nederzetting. Borden leggen de oude geschiedenis van de nederzetting uit en wij volgen het pad naar het uitkijkpunt aan de rand van de helling. Hier beseffen we wat een strategisch gunstige locatie de Kelten voor hun toevluchtsoord kozen, want voor ons daalt de helling steil af naar het Rijndal. Het uitzicht op de Rijn, het kasteel van Arenfels aan de overkant van de Rijn en Bad Breisig is ook fantastisch.

Het neogotische Arenfels-kasteel gaat terug op een kasteel uit de 13e eeuw en werd van 1849 -1855 verbouwd door de bouwmeester van de Dom van Keulen. Het heeft ook de bijnaam ,,Kasteel van het Jaar", omdat het 365 ramen, 52 deuren en 12 torens heeft.

Nu volgt de steile afdaling in de vallei. Maar in talrijke serpentines leidt het pad ons veilig naar de vallei. Onderweg zijn er tal van mogelijkheden om op bankjes te genieten van een prachtig uitzicht op Bad Breisig. Als we bijna bij de weg zijn, buigt de Märchenweg naar links af en voert over een avontuurlijk pad langs een rotswand. De afgrond is zeer steil, zodat kleinere kinderen aan de hand van een begeleider moeten worden vastgehouden. Na een korte klim bereiken we na in totaal 7,7 km de uitgang van het sprookjesbos, waar de sprookjeswandeling was begonnen. Nu gaan we terug naar het kruispunt bij de bank. Hier houden we rechts aan en na ongeveer 600 m bereiken we de parkeerplaats.