Traumschleife (Droomlus) Heimat

Vanaf de parkeerplaats bij het gemeenschapsscentrum in Gemünden lopen we een klein stukje over een graspad langs de Simmerbach naar de nabijgelegen brug, waarna we vervolgens de beek over gaan en we een stukje de hoofdweg volgen. Bij Hotel Restaurant Gemünden gaan we rechtsaf over de Kreuznacher Straße naar het natuurpad in de Peter-Meyer-Straße. Na een zitgelegenheid steken we via een houten loopbrug een beekje over en volgen we vervolgens een prachtig pad dat ons langs een beekje door een kleine kloof naar het sportveld leidt. Eenmaal boven genieten we van een eerste uitzicht over Gemünden met zijn kasteel.

Vanaf hier loopt de tocht gedeeltelijk over smalle paden door het bos gestaag omhoog naar de wandelparkeerplaats Koppenstein. Halverwege de tocht steken we de K 61 over. Bij de wandelparkeerplaats komen we aan bij de Soonwaldsteig. Beide wandelpaden hebben nu dezelfde route tot aan de burchtruïne Koppenstein. Van de omvang van het voormalige kasteel is niet veel meer te zien. Er zijn echter veel verhalen en legendes bewaard gebleven over de graven van Sponheim, de baronnen van Schmidtburg en Koppensteiner Gretchen, de laatste bewoner van het kasteel. Het kasteelcomplex dateert uit de 12e eeuw en was eigendom van de graven van Sponheim. Nadat in het jaar 1330 door keizer Ludwig stadsrechten werden verleend, werd het complex verder uitgebreid. Koppenstein was als stad nooit van grote betekenis geweest. Tegen het einde van de 16e eeuw verlieten de bewoners geleidelijk de stad en zij vestigden zich in de nabijgelegen dorpen. In 1592 werd het complex als "vervallen" bestempeld. In 1812 verkreeg de baron van Schmidtburg het kasteelcomplex. Zijn erfgenamen en nakomelingen, de baronnen van Salis-Soglio, bezitten nog steeds de ruïne.

De 16 meter hoge burchttoren is van binnenuit te beklimmen via een stalen trap. Eenmaal boven kunt u genieten van een prachtig 360 graden panoramisch uitzicht over het Hunsrück-plateau. Een stalen plaat met de windstreken en plaatsnamen erop vermeldt, helpt bij de oriëntatie.

Bij de burchttoren vervolgen we onze wandeling richting het westen. Eerst passeren we de zogenaamde "Wackelstein": een enorm stuk kwartsiet dat lijkt te zweven op het hellende vlak van zijn smalle onderkant. Na deze buitengewone indrukken dalen we via de paden bergafwaarts het bos in. Onderweg geeft een zitgelegenheid een mogelijkheid tot rust in het schaduwrijke bos. Daarna wandelen we over een breed bospad een klein stukje bergopwaarts naar een hellingrand onder de Henau-steengroeve, waar een fantastisch uitzicht is op het Kellenbachtal. Niet alleen begint hier het meest avontuurlijke deel van de hele route, maar hier wordt ook een vaste tred vereist.  Een zee van kleine en grote kwartsietrotsen bedekt de grond. Vele stenen en keien zijn bedekt met een dik tapijt van mos. Hierboven zijn er lelietjes-van-dalen, die in het voorjaar wit bloeien en waaraan in de herfst rode bessen hangen. In talloze bochten gaat het pad langs de helling naar beneden naar een ander uitkijkpunt boven de Simmerbach. 

Voordat we bij het uitkijkplatform rechtsaf slaan en de Soonwaldsteig verlaten, kijken we uit over de Langenstein. De grote rotsontsluiting torent boven de leisteenrots uit als een natuurmonument dat al van ver te zien is. We volgen het verloop van de droomlus die door het bos beneden het dal in gaat. Even later verlaat het pad het bos en wordt de tocht door een open weiland vervolgd. Als we een beetje bergafwaarts gaan, bereiken we weer een stukje bos. De oversteek duurt slechts enkele minuten. Dan opent het bos zich en ligt er een prachtig weidedal voor ons. Via een breed pad en met een goed uitzicht bereiken we Gehlweiler.

We passeren Gehlweiler, gaan langs het gemeentehuis en de "Simons-Schmiede" en na het stadscentrum volgen we een oud weidepad dat Gehlweiler met de Grohenmühle verbindt. Aan het einde van het pad stuit ons wandelpad op het geo-educatieve pad en een rustplaats, die omringd is door keien. Na een korte picknick gaan we over een grindpad een helling op. Eenmaal op de top aangekomen, genieten we van een rustbank en een laatste adembenemend panoramisch uitzicht op kasteel Gemünden. Daarna lopen we een korte afstand bergafwaarts tot aan de voormalige Kaisergrube. Eenmaal daar herinnert een plaat ons aan de leisteenwinning in Gemünden en omgeving. De Kaisergrube was één van de grootste van de in totaal 18 leisteenmijnen rond Gemünden en werd in 1873 geopend. De uitgestrekte heuvel van de Kaisergrube geeft nog steeds een indruk van de omvang van de ondergrondse mijnbouw. Tot 1961 vond de mijnbouw op drie niveaus plaats: op dieptes tot 10 m, 40 m en 60 m. Spectaculaire fossiele vondsten maakten in het verleden de Kaisergrube bekend. Een weidepad achter de huizen op de Simmertalstraße brengt ons snel bij het startpunt van onze tocht.