Bad Dürkheimer Stadtrundgang

Toon op de kaart

Kirche St. Ludwig

U begint uw rondleiding door de stad bij de katholieke kerk van St. Ludwig, die werd gebouwd in de stijl van Weinbrenner en in 1829 werd opgedragen aan St. Ludwig. Het beeld van de wijnboer die de logel voor de kerk draagt werd in 1936 gemaakt door de beeldhouwer Adolf Bernd uit Kaiserslautern. Het vertegenwoordigt de wijnbouwgemeenschap van Bad Dürkheim met ongeveer 848 hectare wijngaarden, 115 wijnhuizen en hun producten van topkwaliteit, die prijzen hebben gewonnen van de DLG (Duitse Landbouwvereniging) en de Landbouwkamers. Loop nu door de Kurgartenstraße en u bereikt de "Villa Denis" voor de ingang van het Posthof. Deze werd tot zijn dood in 1878 bewoond door Paul Camille von Denis, de bouwer van de Palts spoorlijnen, planner van Ludwigshafen en bouwer van de eerste Duitse spoorlijn van Neurenberg naar Fürth. Aan het eind van de straat staat het postkantoor, gebouwd in 1906. Na het oversteken van de Mannheimer Straße komt u op de Bahnhofplatz, met een oorlogsmonument voor de gevallenen van 1870/71 en de fontein Wurstmarktbrunnen, ontworpen door Walter Graser in 1986. Het gaat in op de geschiedenis en het heden van het grootste wijnfeest ter wereld, de Dürkheim Wurstmarkt, die op negen dagen rond het 2e en 3e weekend van september plaatsvindt.

 

Vanaf hier loopt u terug naar de voetgangersoversteekplaats en volgt u de Mannheimer Straße richting centrum. Bij de ingang van de voetgangerszone ziet u de zandstenen sculptuur "Der Wächter der an der Mauer" van Mathias Nikolaus. Hier zijn zandstenen in het plaveisel gelegd die het verloop van de 14e eeuwse stadsmuur tonen (ook zichtbaar op een metalen plaat). Met zijn drie poorten werd dit de "sterkste vesting van het Haardtgebergte" genoemd. Verder over de Römerplatz, die kan worden beschouwd als de stichtende kern van de stad en zijn naam ontleent aan het stadhuis ("Römer") dat in 1495 midden op het plein werd gebouwd, bereikt u de Stadtplatz. Aan het zuidelijke uiteinde ziet u een beeldhouwwerk van Walter Perron dat de vuurvogel "Phönix" voorstelt die zichzelf verbrandt om opnieuw tevoorschijn te komen - als symbool van de wederopstanding van Bad Dürkheim na de ergste verwoestingen van de Tweede Wereldoorlog. Kijk nu uit naar het gebouw op de kruising van de Leininger Straße/Weinstraße Süd aan de rand van het stadsplein. Aan de zijgevel van dit huis herinneren een gedenkplaat en een originele steen aan de synagoge die tot de Tweede Wereldoorlog op deze plaats stond.

Na enkele meters bereikt u de Obermarkt, waar net als in de middeleeuwen twee keer per week markten worden gehouden. Sla rechtsaf door de Marktgasse en u bereikt het gebied van de slotkerk. Hier stond het kasteel van de graven van Leiningen. Na verwoesting in 1689 tijdens de Pfälzer Successieoorlog kocht de gereformeerde gemeente de ruïnes en bouwde er in 1756 een eenvoudige kerk in barokstijl, die in 1945 uitbrandde en nu dienst doet als gemeenschapscentrum voor de protestantse gemeente. In de kelders van het vakwerkgebouw naast de kerk (een van de oudste gebouwen van de stad) zijn nog resten van het kasteelcomplex te vinden (niet toegankelijk). Tegenover de slotkerk leidt de weg door de Strauchelgasse naar het cultuurcentrum Haus Catoir, waarin het stadsmuseum, de stadsbibliotheek, de Open Werkplaats (creatief centrum), de stadsmuziekschool en evenementenruimtes zijn ondergebracht. Een ginkgoboom, wijnranken en een vijgenboom sieren de binnenplaats. Als u deze verlaat, slaat u rechtsaf om het Dürkheimer Haus en de voormalige herberg "Vierjahreszeiten", nu een dansschool, te bereiken. In de 19e eeuw was dit een populaire ontmoetingsplaats, waar gasten zoals koning Ludwig I van Beieren of de dichter van "Struwwelpeter" en vele anderen werden gevoed door de "Mooie Anna" - Anna Bergner, die bekend stond om haar keuken tot in Amerika. Een kookboek van haar kan vandaag de dag nog steeds worden gekocht in Bad Dürkheim. De herberg is ook het stichtingshuis van de natuurhistorische vereniging "Pollichia" (1840). Nadat u rechtsaf de Gartenstraße bent ingegaan, loopt u rechtstreeks naar het Gerbhaus uit 1720, met zijn slepende dakkapellen, die destijds belangrijk waren voor de ventilatie, en naar het rococoportaal van het voormalige jachtslot van het Leiningische vorstenhuis uit het einde van de 18e eeuw. Rechts voor u ziet u al het oude Eichhaus, gebouwd in classicistische stijl, waar vroeger de houten containers van de wijnboeren werden gekalibreerd en dat tegenwoordig dienst doet als tentoonstellingsruimte voor de Kunstverein.

 

Steek de brug over om het gebied van de stadsversterking te bereiken waar de zogenaamde "Kühpforte" - alleen begaanbaar voor mensen en kleinvee - lag. Als u de trap naar boven volgt, komt u langs het kunstwerk "De Wolk" bij de protestantse slotkerk, waarvan de eerste vermelding dateert uit 946 en waarvan het gotische karakter door een uitgebreide renovatie in 1983 werd hersteld. De graven van Leiningen vonden hun laatste rustplaats in de grafkapel, die in 1504 werd toegevoegd. Voorbij de kerk gaat het pad door de passage, dan naar links en na 20 m naar rechts over de Schlossplatz met zijn twee opmerkelijke fonteinen naar het Kurhaus. In 1725 werd op deze plaats het woonpaleis van de graven van Leiningen gebouwd. In 1779 werd het huis van de graaf verheven tot keizerlijk vorstenhuis, maar de prinselijke familie moest vluchten vanwege de Franse Revolutie en nam de bibliotheek en de archieven mee. In 1794 vielen de gebouwen ten prooi aan de vlammen van de revolutionaire troepen en werd de Pfalz Frans grondgebied. Vanaf 1816 behoorde Bad Dürkheim tot de heerschappij van het Huis Wittelsbach, de Palts was Beiers, het kasteelgebouw werd omgebouwd tot stadhuis, en van tijd tot tijd werden enkele vertrekken gebruikt voor kuurdoeleinden. Na het vertrek van de administratie in 1936 ontwikkelde zich een centrum voor kuurgasten, en sinds 1949 is het casino hier gevestigd. Als u het gebouw aan de rechterkant passeert, ziet u uw vertrekpunt, de katholieke kerk St. Ludwig.