Berengrot (Bärenhöhle)

Direct aan de Rodalber-rotswandelroute ligt de berengrot. Het is de grootste natuurlijke rotsgrot in de Palts. Onder historici wordt de naam van de berengrot betwist. Terwijl sommigen beweren dat de beer de beschermheilige van de grot was - maar dit wordt tegengesproken door de grootte en de ingang van de grot - zijn anderen van mening dat het een grenssteen van het Pirmasenser Waldmark was en dat de naam van de grot eerder iets te maken heeft met de familienamen Bermann of Bärmann. De Bärenfelsen (Berenrots) of ook wel Bärenhöhle (Berengrot) is sinds mensenheugenis een markante rotsformatie, die zich vooral als 'grot' heeft verankerd in het bewustzijn en de taal van de Rodalbense burgers. De Berengrot is door de ouderdomsvolgorde van de gesteentelagen geclassificeerd tot de middelste Bontzandsteen, net als de bekende Karlstal-lagen, die op de hellingen van het Langenbachdal steeds weer aan het licht komen als rotsbanden langs de rotswandelroute en een plaatselijk hoogtepunt bereiken in de Bruderfelsen, het herkenningspunt van de stad Rodalben, een opvallende rots die op twee stenen zuilen rust. De oplettende wandelaar zal deze indeling begrijpen, want direct aan het noordoostelijke deel van de Berengrot wordt de te onderscheiden en overlappende laag, het zogenaamde hoofdconglomeraat, zichtbaar. De rotsbanden in het Langenbachdal, vooral in de Berengrot, fungeren als waterstuwage en dus als bronhorizon, waardoor de Berenrotsbron in een laagsgewijze verbinding boven één van hen uitkomt. Dit kleine rotsstroompje valt ongeveer 20 meter onder de grot over een lager gelegen rotsbank in een door stenen omgeven bekken, zodat de vorming van de imposante 'twee verdiepingen' rotsformatie kan worden geïnterpreteerd als een creatie van water. In de loop van de millennia hebben erosieve krachten, vorst en wind dit natuurmonument gecreëerd. Met veel fantasie kan men vanaf rechts gezien in een vrij rotsspoor dat in de rots uitsteekt het profiel van de kop van een adelaar ontdekken. Volgens recent onderzoek zijn de eerste nederzettingen ongeveer 8000 jaar geleden gevormd. Dit wordt ook gesuggereerd door de vondsten van rotsschrapers, pijlpunten en botten met geslepen weerhaken. Al deze vondsten zijn te zien in het historische museum van de Palts. Het is echter ook zeker dat varkenshouders in de grot onderdak hebben gevonden. Er bestaat ook documentatie dat in de jaren 1900, tot het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, er een bosrestaurant werd opgericht in de Berengrot en dat de burgers van Rodalben dat graag bezochten. De stenen sokkels van de tafels en banken staan er nog steeds. De Berengrot is tot ver buiten de landsgrenzen bekend als natuurmonument en is vooral populair bij wandelaars, omdat de grot direct aan het rotswandelpad ligt en uitnodigt tot een pauze met de nieuw ingerichte Vesperplatz. De berensculptuur van zandsteen, ontworpen door de Rodalbense kunstenaar Stephan Müller, is ook nieuw in het dal. Er is ook een kleine waterloopfaciliteit bij haar.

De Berengrot is ook gemakkelijk te bereiken met een korte wandeling over de Langenbachtalweg (ook geschikt voor kinderen en rolstoelgebruikers). Er worden ook regelmatig rondleidingen aangeboden (Meer informatie op www.g-ig.de). Er is gratis parkeergelegenheid bij de ingang van het dal (L482, afslag In der Langenbach).

Openingstijden